Κάθουμαι Παναγια μου, συχνά τζαι συλλοούμαι.

Ποια που τες εικόνες σου, εν πι' όμορφη χαρκούμαι.

Μάντα τζαι ξανά σκέφτουμαι που μέσα μου τζαι λέω.

Αφού σε ούλλες είσαι Εσύ, Μάνα μας τζαι κλαίω.

Σε ούλλες είσαι όμορφη.

Σε ούλλες σου αστράφτεις.

Αφού είσαι η Μάνα του φωτός, τζαι μανιχη σου λάμπεις.

Εσύ 'σαι η παρηγοριά,

τζαι η Παραμυθία.

Εσύ 'σαι η Οδηγήτρια, Μάνα Υπεραγία.

Μάντα τζαι ξανά σκέφτουμαι, που ποίημα πά να γράψω.

Στο στόμα μου ο ανάξιος, εγιω εσε να πιάσω.

Μήτε στην σκέψη έπρεπε εγιω εσε να φερω, αλλά είμαι αμαρτωλός Μάνα μας τζ' υποφέρω.

Αν δε συ 'χα στην σκέψη μου, εν θ' άντεχα χαρκούμαι.

Χωρίς εσένα Μάνα μας ελπίδα δεν χωρούμε. 

Συγχωρα με Μητέρα μας,

Συγχωρα με Παρθένε

Συγχωρα με τζαι σώσε με

Μάνα μας γλύτωσε με.

Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.